Goed nieuws! Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid komt met maar liefst 99 oplossingen tegen werkstress. Ik zal proberen dit unieke aanbod samen te vatten.
De oplossingen zijn vervat in een stappenplan. Een plan dat op zijn beurt weer het vervolg is op het gespreksprotocol ‘In gesprek over stress’. Een handige gespreksdriehoek maakt onderdeel uit van dit protocol. Voor alle duidelijkheid; deze driehoek is specifiek bedoeld voor de opening van het gesprek (de stressrisico’s op een rij.) Het protocol kan gezien worden als een samenvatting van de handleiding ‘Preventie Leidraad’. Hierin wordt uitgelegd hoe via een paar stappen stressoorzaken concreet in beeld worden gebracht. Via de website kunnen links worden gelegd naar een werkdrukkompas, een werkdrukwerkwijzer en wat dies meer zij. “Als vanzelf vindt u de route naar oplossingen.” ……………….??
Bent u er nog?
Of bent u, net als ik, het spoor volledig bijster en een stressfactor rijker?
Geloof het of niet. De bron van deze alomvattende wijsheid is de subcommissie Psychische Problematiek, onderdeel van de Commissie Werkend Perspectief.
Als klap op de vuurpijl claimt het Ministerie, naar aanleiding van al deze angstaanjagende berichten over gestresste werknemers dat er een ‘recht op onbereikbaarheid’ dient te komen. (Misschien dat ik in een volgend blog zal proberen dit recht verder uit te leggen.)
Volgens mij zijn we serieus de weg kwijt als we dergelijke ver doorgevoerde handleidingen, richtlijnen en maatregelen nodig hebben om met elkaar in gesprek te gaan, om elkaar te kunnen begrijpen. Alsof we de wereld hiermee kunnen organiseren, regelen, beheersen.
Met een knoop in de maag herinner ik mij een scene uit de hartverscheurende film “I Daniel Blake”. Hierin wordt de hoofdpersoon door allerlei omstandigheden vermalen door een bureaucratisch systeem waarin ieder ‘zijn werk doet’, niemand aantoonbaar verkeerd handelt doch waarin schrijnend menselijk leed wordt veroorzaakt. De antwoorden van Daniel Blake, waarmee hij verhaalt over zijn werkelijkheid, passen niet in de bestaande structuur en de betrokken ambtenaar krijgt het benodigde formulier daarmee niet gevuld. Op haar herhaalde vraag naar tastbaar bewijsmateriaal voor zijn betoog antwoordt Blake, welgemeend en hoopvol; “U zou mij kunnen vertrouwen.”
Alles serieus overwegend kan ik niet anders dan de aanbevelingen van genoemde subcommissie op één punt overnemen; ik claim mijn recht om voor alle verdere berichten uit deze kokers onbereikbaar te zijn.
