“Wie geen vertrouwen in anderen stelt, zal ook nimmer het vertrouwen van anderen winnen.”
Bovenstaand citaat van Lao Tse is eeuwenoud, doch veelzeggend en actueler dan ooit.
Onlangs werden, na ruim 2 jaar onderzoek, de resultaten gepresenteerd van het zogenoemde Vertrouwensexperiment. Een bijzonder, grootschalig experiment met een indrukwekkende titel dat ik met veel plezier als projectleider mocht uitvoeren. Het experiment had betrekking op de participatiewet. Vanuit de groeiende overtuiging dat de huidige wet- en regelgeving te veel gebaseerd is op controle en beheersing werd onderzocht wat het zou betekenen als de uitvoering van de participatiewet méér gebaseerd zou zijn op vertrouwen.
In het kader van het experiment werden veel gesprekken gevoerd over vertrouwen. Tijdens sommige gesprekken struikelden verhalen en voorbeelden (‘niet iedereen is nou eenmaal te vertrouwen’) over elkaar heen. Echter, indien concreet de vraag gesteld werd wie van de aanwezigen van zichzelf zou zeggen dat hij te vertrouwen is werd het even stil. Soms ietwat aarzelend doch meestal vol overtuiging leverde die vraag een vrijwel 100% positieve score op. Bijzonder? Als het over vertrouwen gaat denken we bijna altijd aan de onbetrouwbaarheid van de ander. Ik ben tenslotte te vertrouwen.
Ooit schreef voormalig ombudsman Alex Brenninkmeier een fraai artikel waarin hij de contacten tussen overheid en burgers fileerde. Ontdaan constateerde hij dat de overheid haar burgers niet meer vertrouwt. Juriste Ellen Boleij schetste onlangs -onafhankelijk daarvan- in haar proefschrift de doorgeslagen hang naar wet- en regelgeving, ‘We hebben ons teruggetrokken achter een wal van regels, maar de menselijke maat in de uitvoering is daarmee uit beeld verdwenen. Na een misstap verdwijnt de menselijke maat weer verder uit beeld, want wat gebeurt er: de regels worden aangescherpt en er komen protocollen bij.’ Het lijkt erop alsof we ons eigen inschattingsvermogen, en zelfs onze eigen wijsheid niet meer vertrouwen.
Minder regels, meer vrijheid was het onderliggende motto van het vertrouwensexperiment. Werken op basis van vertrouwen. Een motto dat in het contact met deelnemers zichtbaar werd door aandacht, presentie, ‘er zijn’. De focus gericht op de mens en zijn leefwereld en niet -primair- op de regels. En dan gebeurt er iets. Dan zijn we er weer voor elkaar. Vertrouwen doet iets goeds met ons. Wederzijds. Daar mogen we niet lichtvaardig mee om gaan. Daar mogen we op vertrouwen.
Want, in wat voor wereld leven wij als we elkaar niet meer vertrouwen?
Oktober 2020
